Uncategorized

10. Over papiertjes, waarden, en visie.

Ik ben vorige maand begonnen met mijn opleiding voor afdelingsleider. Het werd voor mij heel erg tijd om weer actief iets nieuws te leren, en ondanks dat ik het lange dagen vind en ik mentaal moe ben aan het einde van alle nieuwe informatie, vind ik het echt HEEL erg leuk.

Om de week hebben we op maandag een lesdag. Nou hebben we het vorige lesdag gehad over visiegestuurd leiderschap, met allerlei voorbereidings-, en verwerkingsopdrachten. Een van de opdrachten was, ‘wat is de visie van jouw school’, en voer daar een gesprek over met een aantal collega’s.

Nou ben ik in mijn carriere weinig scholen tegengekomen die actief hun visie uitdragen, en dit incorporeren in hun dagelijkse schoolleven. Ik zit samen met 12 or so andere docenten in de opleiding, en we hadden een flinke discussie over het feit dat wij eigenlijk allemaal niet echt de visie van onze respectievelijke scholen in het dagelijkse schoolleven tegenkomen. Tenzij de school een bepaalde geloofsuitdraging heeft die ze actief naleven, kom je het maar weinig tegen.

En dat is eigenlijk gek, toch?

Zo’n visie is samengesteld om het beste uit de leerlingen en de school te halen. Om aan het einde van de rit te kunnen zeggen, kijk eens naar deze awesome personen die wij hebben mogen afleveren, die gaan nu de vervolgfase van hun leven in met deze en deze kwaliteiten en skills. En als management is dat ook je taak; wat is uiteindelijk het beste voor de leerlingen?

Hier is wat ik vreemd vind. Op een school na, is er in geen enkel sollicitatiegesprek dat ik ingegaan ben (en je weet, na vijf jaar bij Maandag, en meerdere jaren waarin er geen vaste contracten werden gegeven in mijn omgeving, heb ik een HOOP sollicitatiegesprekken gehad) is er gevraagd naar mijn kijk op hun visie. Naar wat mijn normen en waarden waren in het onderwijs. Wat voor leerlingen ik hoopte af te leveren aan het einde van het jaar/hun schooltijd. Naar wat ik belangrijk vond. In plaats daarvan werd ik gevraagd naar mijn klassemanagement. Naar wat ik deed met vervelende leerlingen. Naar hoe ik bepaalde situaties aan zou pakken. Of ik gewend was te werken met magister of de lesmethode. En dit zijn zeker weten allemaal praktische zaken die er toe doen. Maar er word dus niet gekeken of ik bij de school pas. Bij het idee en de visie die ze uitdragen. Wat voor normen en waarden ik heb. Wat voor mens en docent ik ben, in plaats van alleen maar wat voor lessen ik geef. Maar ook, wat zij voor school zijn, waar ze voor staan, waar ze zich voor hardmaken. En nu kun je zeggen, ja maar zoiets verwachten ze misschien ook niet van een Maandag docent. Je bent daar alleen om les te geven. Maar in de tien jaar onderwijs die ik voor Maandag deed is me dit eigenlijk ook nooit gevraagd. Plus, bij Maandag ben ik vaak voor een heel jaar onder de pannen. Dat vind ik lang genoeg om te kijken wat voor soort docent je in huis hebt, toch?

Ik heb geleerd om aan het einde van een sollicitatie te vragen, mag ik vragen hoe lang je hier al werkt? En die te opvolgen met, kun je mij vertellen waarom je hier al x aantal jaar werkt? Wat vind je zo fijn? Wat voor soort leerlingen heb je hier? En zo nog een aantal. Ik merk dat ik op deze manier heel snel te weten kom hoe een school aanvoelt. Wat ze belangrijk vinden. Waarom ik daar zou willen werken. (Of juist niet) Ik kan hierdoor dus zelf ook veel beter inschatten waar ik er bij pas, en of zij bij mij en mijn overtuigingen en visie passen. Plus, je krijgt er een veel persoonlijker gesprek door, wat ik heel erg fijn vind.

En correct me if I’m wrong hoor, ik ben nog nieuw in het hele management idee, maar ik denk dus ook dat als je uitvindt wat voor docent je voor je hebt voordat je ze aanneemt, je veel beter de neuzen dezelfde kant op krijgt, en je mensen in kan zetten op hun talent, en waar ze blij van worden. Het team gevoel wordt groter, en je docenten blijer. En de schoolse versie van happy wife, happy life, is volgens mij voor zo’n 60 procent happy teachers, happy students. Maar dan.. you know… niet rijmend.

De lesmethode en klassemanagement kun je leren. Idealen en waar je voor staat en wie je wil zijn als docent is een stuk moeilijker, maar net zo (of misschien juist wel meer) belangrijk. Waarom wordt daar niet meer aandacht aan besteed?